Zelfs na een jaar buffelen in de Amerikas hebben wij er nog niet genoeg van!!

Onze volgende trip brengt onsnaar Thailand en Laos, voor 4 weken. Onze vlucht met Mahan Air verloopt vrij gemakkelijk, de fietsen worden netjes ingecheckt en in ongeveer dezelfde staat kunnen we ze in Bangkok ophalen. Zo zien we het graag. Ondanks dat ik tijdens onze overstap in Iran eendoor de maatschappij geschonken hoofddoekje mag dragen, zie ik er wel de lol van in.
Zoals verwacht staat onze transfer naar het hotel al snel klaar, maar ook zoals verwacht trekt de chauffeur zijn wenkbrauwen op tot zijn haarlijn. Dit vrachtje met 2 enorme fietsdozen is niet precies wat hij verwachtte. Na een paar keer heen en weer bellen wordt het allemaal snel (3 uur) geregeld eneen busje brengt ons naar het hotel. Het is even slikken als blijkt dat de mensen hier links rijden, de straat oversteken wordt een stuk gevaarlijker, want je kijkt toch de verkeerde kant op.

We gaan dezelfde dag nog Bangkok verkennen, wat hier betekent dat je alle, of toch zoveel mogelijk,Wat's (tempels) gaat bekijken. Dit eindigt al snel in flauwe woordspelingen. Doen we nog een wat? Wat? Wat-dan-nog? Wattes? Binnen 1 dag zijn we al ongeveer Watted-out, ondanks datde Wats allemaalprachtig zijn, met veel kleuren en spiegeltjes en enorme Boeddha's. Bij een van de tempels worden we aangesproken door een monnik. Wij weten waar dit op uit gaat draaien, maar we hebben toch een kort gesprekje. De monnik lijkt onder invloed van drugs. Een vrouw met een zware stem vraagt hemde weg. Later kijkt hij ons aan en vraagt met grote ogen waarom zij een Ladyboy is. Uiteindelijk schuift hij een envelopje over tafelwaar wijonder emotionele dwang iets in stoppen.
We laten ons volgens de eerste de beste scam zoals in de Lonely Planet beschreven staat in een tuk-tuk lullen en de chauffeur rijdt ons voor een paar cent langs allerlei attracties. Maar de aap komt natuurlijk toch uit de mouw; hij vraagt ons om een winkelcentrum binnen te gaan waar we dan alleen maar rond hoeven te kijken, niks te kopen. Zo verdient onze chauffeur een coupon. Wij vinden het prima, zolang het bij 1 winkel (bij nader inzien toch geen winkelcentrum) blijft! Dit levert natuurlijk discussie op en na 4 keer aandringen probeert hij ons te lozen bij de verkeerde tempel. Jammer voor hem waren wij alert!

Met de trein gaan we naar de stadChiang Mai in het noorden. Ik heb besloten dat ik me daar eens goed ga laten masseren. Ik kies een full-body Thaise massage voor 3 euro uit en stap in een donker zaakje. Ik mag in een badjas plaatsnemen op een matras. Naast mij liggen 2 matrassen met gesloten gordijnen er omheen. Ik hoor een hoop gekreun van beide kanten, maar kan nu niet meer terug. Gelukkig duren de masssages van beide heren nog maar 5 minuten, met heftig einde en een hoop gegiechel. Zij rekenen 3x zoveel af als ik, rara hoe komt dat? 's Avonds gaan we in een kroeggedeelte Thai Boxing kijken en genieten gelijk ook mee van de wereld van de Thaiseentertainmentmeisjes die alleenstaande blanke mannen naar binnen lokken.

Het fietsen gaat goed, de warmte is te doen en de heuvels zijn te overwinnen. De 2e avond belanden we in een hotel waar we de vraag krijgen of we een halve dag blijven. Oh, zo'n soort hotel dus.... Gelukkig zien ze wel aan ons dat wij ander soort klanten zijn en de hele nacht zullen blijven. We krijgen alsnog een schaaltje met nieuwe condooms.Als we gebaren datwe iets te eten zoeken, regelen ze iemand die ons achterop de brommer naar een leuk restaurantje brengt. Het menu is alleen in het Thaisgechrevenen hier kunnen wij niksvan maken.Maar de mensen vinden het alleen maar grappig en zijn wel bereid om aan te wijzen wat we kunnen kiezen en we eindigen met een heerlijk bord fried rice met zeevruchten.

Thailand heeft een goede keuken, goed fietsklimaat, aardige mensen en prachtige omgeving. De flora is mooi, maar de fauna is ver te zoeken. Het lijkt wel of ze alle dierenhebben opgegeten. Vandaag zijn we de grens met Laos overgestoken, hopelijk hadden de inwoners van Laos wat minder honger...