Er is nog een stuk van de historische Route 66 intact en die hebben wij gefietst. Een goed alternatief voor de snelweg die ernaast ligt. Er is een hoop niks, en een paar glooiende droge heuvels. Af en toe kom je dan in een dorpje waar de nostalgie nog leeft en waar de bussen toeristen worden losgelaten om na een kwartier met volle tassen weer in te stappen. In een van die dorpjes sliepen wij en dan zie je dat het anders is dan overdag. 's Avonds in een kroegje waar 3 man binnen was, werden wij natuurlijk getest op interesse in een potje poolen. Bleek dat die jongens daar er bijna een salaris aan verdienen om tegen toeristen te spelen. Ze waren ook wel erg goed. Zodra je dan echter vraagt of er een hotel is 2 dorpen verder aan dezelfde weg, blijken ze nog nooit van dat dorp te hebben gehoord!! Dit komt hier wel vaker voor. Ze jagen zo snel voorbij met de auto, dat ze het dorp niet eens zien. En fietsen doen alleen mensen van wie het rijbewijs is afgepakt wegens dronkenschap. Wat zullen ze wel niet van ons denken:) Veel mensen zeggen ook dat zeweg willen van de plek waar ze zijn en vragen dan vervolgens of je in Nederland makkelijk een visum of werk kan krijgen. Uhm, daar heb ik me nooit zo in verdiept. Ik zou niet weggaan uit een land waar zoveel ruimte is!

Van Route 66 zijn we verder afgezakt naar het zuiden, langs Lake Havasu,met mooie kampeerplekjes,naar Blythe. Hier is ook de staatsgrens met Californie. Over de freeway kwamen wij binnen, maar onze spierbundel Arnold Schwarzenegger heeft besloten dat in Californiegeen fietsers op de freeway mogen rijden. Voor navraag werden we verwezen naar de Highway Patrol, die ons verwees naarde maatschappij die de wegen onderhoudt, die ons weer terug verwees naar de Highway Patrol. Kwestie `kastje naar de muur'? Uiteindelijk werd ons verteld dat indien er geen alternatieve route is, jeop eigen risico over de freeway mag. Dat hebben we gedaan en zelfs de Highway Patrol die ons voorbij kwam, stopte niet om ons eraf te halen. Wederom staan die borden er alleen omdat ze bang zijn voorclaims, zoals dat met alles is.

Deze freeway was voor ons de enige mogelijkheid om Joshua Tree National Park te bereiken. Dit is wel een aanrader, zeker met de vallei vol met deze bomen en de cactussen die nu in het rood, roze, geel, groen en wit bloeien. En de dieren; we hebben een slang, vossen, kalkoenengezien en een kangoeroemuis die vrolijk 20 meter met ons meesprong tijdens een beklimming. Erg grappig! Voordat we het park ingingen hadden we al een paar dagen geen supermarkt meer gezien. Maar geen zorgen, onze inschatting was dat er wel een winkel was in het park, zoals bij alle parken. NIET dus, er was nieteens water!. Voor 1dag eten hadden we bij ons.En laat nou net onze pindakaas en jam alleen uit een bodempje bestaan. Met alleen een kontje oud brood en allebei een bidon met water, kwamen we hongerig het park uitgefietst. Gelukkig hoefden we alleen af te dalen en een cafe binnen te fietsen. En dat voor ervaren kampeerders........