Cartagena is een leuk koloniaal stadje met veel kleurige guisen, schattige balkonnetjes en veel te zien op straat. Ik maak veelvuldig gebruik van alle goedkope exotische sappen die hier door straatverkopers verkocht worden uit een soort aquarium. Vruchten hebben ze hier in alle kleuren en maten, en ik wil ze allemaal uitproberen.

In de 5 dagen daarna rijden we door een heuvelachtige en erg hete regio met voornamelijk koeien naar de Andes. Langs de weg worden luiaards, papegaaien en parkieten aangeboden voor weinig geld, illegaal natuurlijk.

Onderweg worden we door iedereen aan- en nagestaard, zowel kinderen als volwassenen. Tijdens elke stop worden we schaamteloos gevolgd en bekeken. Soms ga ik terug zitten staren, maar dat lijkt ze niet zoveel te deren. We kunnen het ze nauwelijks kwalijk nemen, er komen hier weinig toeristen, laat staan op een fiets. Wel zijn ze ontzettend gastvrij en aardig. Onderweg krijgen we snoepjes, een mandarijn of een gratis drankje. Tijdens het fietsen, ook als met 40 km/h aan het afdalen bent, komen fietser, brommers of auto´s naast ons rijden om allerlei vragen te stellen. De belangrijkste daarvan is: ‘Wat vind je van Colombia?´ Ook de vele politie en militairen die hier aanwezig zijn houden ons aan om met ons praten bij de checkpoints die hier om de paar km liggen. Die checkpoints en overal aanwezige controle geeft ons een veilig gevoel en meer vertrouwen dat we niet ontvoerd zullen worden door guerilla, paramilitairen of drugshandelaars. Sinds president Uribe aan de macht is, zijn veel problemen aangepakt en is de hoofdweg die wij volgen, veilig. Hij is hierom erg populair onder de Colombianen.

Op onze 1^e fietsdag, na onze 1^e lekke band, stoppen er 3 jeeps met 3 families bij een drinkstandje. Een van de mannen komt met ons kletsen en geeft zijn kaartje, om te bellen als we Medellín naderen. We kunnen bij hen in huis blijven. Dat aanbod slaan wij niet af. Onze 2^e uitnodiging krijgen we 2 dagen later, als een man en vrouw in een auto ons aanhouden. Zij bieden ook hun huis aan, waar we de volgende dag aankomen. Camilo heeft een bedrijf dat machines verhuurt aan boerderijen en mijnbouw. Hij vertelt ons over de huidige en vroegere situatie in Colombia. Een aantal jaren geleden was het hier nog te gevaarlijk om te reizen. Hij vertelt dat hij 10 jaar geleden is ontvoerd, van de weg geplukt door de FARC en 10 dagen vastgehouden, vastgebonden aan een boom. Zijn vrouw moest 25.000 dollar betalen om hem vrij te krijgen. Later is weer een poging gedaan om hem te ontvoeren. Vanwege de bouw van zijn nieuwe huis was bekend dat hij geld had. Een van de bouwvakkers organiseerde de ontvoering. Die mislukte, waarbij Camilo het kenteken van de auto had gezien. Nadat hij dit door had gegeven aan het leger, werden de ontvoerders opgepakt. De organisator is later vermoord vanwege het falen van de kidnap.

In Colombia hebben veel mensen een inwonende señora die het huishouden doet, dus wij laten ons verzorgen en verhuizen ´s avonds van de hangmat voldaan naar ons waterbed! Van Montelíbano gaat het nog een tijdje vlak door, tot we de rivier de Cauca oversteken en een voorproefje van de Andes ervaren. Het landschap is weer geweldig en groen, met overal palmbomen, rivieren en watervallen. We gaan de piek over van 2800m en dalen af naar Medellin. We zouden onze gastheer bellen bij aankomst in de stad, maar toevallig staat hij aan de kant van de weg te wachten op ons telefoontje en zag hij ons passeren. Jaime en Clara en hun 3 kinderen bieden ons hun huis voor 4 dagen. Samen gaan we uit eten, bezoeken we het dorp Guatape, beklimmen de meteoriet Peñol en proberen de plaatselijke gastronomie uit. Als we hen verlaten, brengt Jaime ons met de auto 15km buiten de stad, wat een luxe. In Medellin wonen 3 miljoen mensen, dus reken maar uit hoeveel porties zwarte uitlaatwolken we hierdoor mislopen...